Friday, July 29, 2016

ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာ မွေးနေ့လေး


ချစ်သားကြီး အောင်ဇွဲထက်ကျော်အတွက် မွေးနေ့အမှတ်တရ

ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာ မွေးနေ့အချိန်ခါ သမယမှာ
ကိုယ် စိတ် နှစ်လုံး ရွှင်ပြုံးပါစေ
ကျန်းမာခြင်းဆိုတဲ့ သုခ ပြည့်၀ပါစေ
လိုအင်ဆိုဆန္ဒ တလုံးတ၀ထဲ ပြည့်ပါစေလို့ ဆုမွန်ခြွေရင်း။

သားဆိုတာ အမေ့အတွက် အားတဲ့
သားဦးလေးမွေးတော့ ကျလာတဲ့ ပီတိမျက်ရည်
အမေ့အတွက် လက်ကိုင်ဒုတ်လေး တချောင်း
အမေ အပိုင်ရပြီပေါ့။

သားဆိုတာ အမေ့အတွက် ရတနာတပါး
သားဦး ရတနာတဲ့
ပီတိတွေဟာ ရင်မှာ ချက်ခြင်း ပြည့်လျှံညီးစေခဲ့တယ်
ပျော်တာပေါ့ သားရယ်
အမေဟာ သားဦးအမေ ဖြစ်ခဲ့ရပြီလေ။

သားဆိုတာ အမေ့အတွက် သခင်တပါး
အမေ အားကိုးထိုက်တဲ့ သား
ရင်မှာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပွေ့ထားရင်းက
မောပန်းခဲ့သမျှ ပြေပျောက်ခဲ့ရတယ်။

ဒီမှာလေ ဒို့တွေအတွက် ကောင်းခြင်းတွေကို သယ်ဆောင်လာသူတဲ့
နီရဲနေတဲ့ နူတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းထိကြည့်တော့
အူဝဲဆိုတဲ့ သားရဲ့နူတ်ဆက်စကားက
အမေ့ရဲ့ ရင်၀ယ်ပီတိ ဂွမ်းဆီထိသလိုများ
တအိအိနဲ့ ပျော်၀င်သွားလိုက်တာ
ဒီကမ္ဘာမှာ အပျော်ဆုံးလူသားက အမေတယောက်ထဲများလား။

သားဆိုတာ အမေ့အတွက် ကဗျာတပုဒ်
ချစ်ခြင်းတွေ အကြင်နာတွေ
ဂရုဏာတွေ မုဒိတာတွေနဲ့
အိမ်ဆိုတဲ့ မိသားစု ကမ္ဘာလေးကို
သာယာစေအောင် သီကုံးခဲ့သူ

သားဆိုတာ အမေ့အတွက် ရသစုံပါတဲ့ ၀တ္ထုတပုဒ်
စေတနာ မေတ္တာ အကြင်နာတွေနဲ့
မိသားစုဆိုတဲ့ အိမ်ဂေဟာလေးကို
တည်ဆောက်ပေးခဲ့သူ

သားဟာ ဒို့တွေဘ၀ကို
စိုးမိုးတော့မဲ့ သူ
သားဟာ ဒို့တွေဘ၀အတွက်
အဓိပ္ပါယ်ပေါင်းများစွာ သယ်ဆောင်လာမဲ့သူ
သူဟာ မိဘအတွက် ထီးလိုမင်းလိုလူ

ဒီလို လူသား ကို
၃၀ /၇ /၁၉၈၉ဆိုတဲ့ နေ့မြတ် ချိန်ခါမှာ
အမေတို့လက်ထဲ အပ်နှင်းခြင်း ခံရသူ

Happy birthday to you
ပျော်ရွှင်ဖွယ် မွေးနေ့ကစလို့
နှစ်ပေါင်းများစွာ စိတ်ချမ်းသာ ကိုယ်ကျန်းမာစွာနဲ့
ဘ၀ကို အဓိပ္ပါယ်ရှိစွာ ဖြတ်သန်းနိူင်ပါစေ ။

ဖေဖေဒေါက်တာအေးကျော် မေမေမာမာလွင်
ညီမလေး ပန်းဆုပြည့်ကျော်
၃၀ /၇ /၂၀၁၆

Wednesday, June 15, 2016

နောက်ဆုံးနားခိုရာ


မာမာတို့နေတဲ့ လမ်းထိပ်တည့်တည့်မှာ သင်္ချိုင်းကုန်း တခုရှိပြီး အဲဒီသင်္ချိုင်းကုန်းရဲ့ အလွန်မှာ အဖိုးအဖွား လက်ထက်ကတည်းက ကိုးကွယ်ခဲ့ကြတဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်း တကျောင်းရှိနေခဲ့ပါတယ်။ 

အဖိုးကိုယ်တိုင် အဲဒီဘုန်းတော်ကြီး ကျောင်းဝင်းအတွင်းမှာ ကမဌာန်းကျောင်းလေးဆောက်ပြီး တရားအားထုတ်ရင်း ကွယ်လွန်ခဲ့တဲ့ ဘုန်းတော်ကြီး ကျောင်းဖြစ်ပြီး မြသိမ်းနားကျောင်းလို့ခေါ်တဲ့ အဲဒီကျောင်းမှာ ကြာတွေအပြည့်နဲ့ အရမ်းလှတဲ့ရေကန်ကြီး တကန်လဲ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ရေကန်ကြီးထဲက ကြာပန်းနဲ့ ကြာခွက်တွေ လိုချင်ရင် အခုနပြောတဲ့ သင်္ချိုင်းကုန်းကို ဖြတ်ရကာ ဘုန်းကြီးကျောင်း ဆွမ်းသွားပို့ရင်လဲ အဲဒီသချိုင်္င်းကို ဖြတ်ရပြန်ပါတယ်။

အဖိုးဆုံးတော့ အဲဒီရေကန်ကြီးနားမှာ အမှတ်တရ ကျောက်တိုင်လုပ်ထားပြီး အဖိုးရဲ့ ကျောက်တိုင်ကို ကန်တော့ချင်ရင်လဲ အဲဒီသင်္ချိုင်းကို ဖြတ်ရကာ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ အလှူလုပ်လို့သွားရင်လဲ အဲဒီသချိုင်္င်းကို ဖြတ်ရပြန်တယ်။

အဲဒီလို ဖြတ်သွားတိုင်း မကြည့်ဘဲလဲ မနေနိုင်ဘဲ တောအုပ်အုပ်ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သင်္ချိုင်းကုန်းကြီးကို အသွားအပြန် လှည့်လှည့်ကြည့်တတ်ပြန်တယ ။

ကြည့်ပြီးရင်လဲ ကြောက်လာတယ် ကြောက်လာပြီဆိုရင်လဲ ဖနောင့်နဲ့တင်ပါး တသားထဲကျအောင်ပြေးတတ်ပြန်တယ်။

ငါလဲတစ်နေ့ ဒီနေရာကို ရောက်မှာပါလားလို့ မတွေးမိခဲ့ဘဲ ကြောက်အားတွေလဲ ပိုခဲ့ရပါတယ် အဲဒီလိုလဲ တနေ့တော့ အဖွားဆုံးသွားခဲ့ပါတယ် ဒါပေမဲ့ အဖွားက သူ့ညီအစ်ကိုမောင်နှစ်မတွေ မြုပ်နှံတဲ့နေရာမှာ သူ့ကိုမြုပ်နှံပေးဖို့သူမသေခင် မှာခဲ့ဖူးတယ်။

ဒါကြောင့်မို့ အဖွားကိုတော့ တခြားရပ်ကွက်က သင်္ချိုင်းမှာ ဂူသွင်ပြီး သဂြိုလ်ပေးခဲ့ရတယ် ကိုယ်တွေနေတဲ့ လမ်းထိပ်က သင်္ချိုင်းမှာ အဖွားကို မသဂြိုလ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။

နောက်တော့ ကျမအသက်၃၀လောက်မှာ ကျမကိုသိပ်ချစ်တဲ့ ကြီးကြီးဆုံးသွားခဲ့တယ် ကြီးကြီးဆုံးသွားတော့ လမ်းထိပ်က သင်္ချိုင်းမှာ သဂြိုလ်ခဲ့ရတယ် အဲဒီအချိန်ကစလို့ ဒီသင်္ချိုင်းကို သိပ်မကြောက်တော့ဘဲ ငယ်ငယ်တုန်းက ကြောက်ခဲ့တာတွေလဲ ပြေလျော့လာခဲ့ရပါတယ်။

နောက်တော့ အမေ့ရဲ့ အကိုတွေဖြစ်တဲ့ ဘဘကြီှးသုံးယောက် ကြီးကြီးတွေနဲ့ အစ်ကိုတဝမ်းကွဲ သုံးယောက်လဲ အဲဒီနေရာလေးမှာ လဲလှောင်းသွားကြတယ်။

တူမဝမ်းကွဲလေး တယောက်ရယ် မောင်အရင်းတယောက်ရယ် သူတို့လဲံ အဲဒီနေရာမှာ ငြိမ်းချမ်းစွာ အနားယူနေခဲ့ကြပါတယ်။

နောက်တခါ ကျေးဇူးရှင် မိခင်ကြီးဟာ သူချစ်တဲ့ မိသားစုကို ခွဲခွာပြီး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ ဒီနေရာလေးမှာ ထာ၀ရ အနားယူသွားခဲ့ပြန်ပါတယ်။

သူတို့အားလုံး အဲဒီရွာငယ်လေးထဲမှာ ရှိနေခဲ့ကြတယ် နောက်တော့ ကိုယ်တွေလဲ အဲဒီရွာလေးထဲမ နားခိုနေထိုင်ရတော့မယ်ဆိုတာ သိလာခဲ့ရတယ်။

ငယ်ငယ်ကလို မကြောက်တော့ဘဲ အဲဒီရွာငယ်လေး ဘေးကနေ ဖြတ်လျှောက်သွားမိရင်လဲ  ငေးမောပြီး ကြည့်တတ်လာခဲ့တယ်။

ဒီနေရာလေးကို အကြောက်တရားတွေက ဝေးသွားခဲ့ပြီး ကိုယ့်အတွက် မဖြစ်မနေ နားခိုရမဲ့နေရာလေး ဖြစ်လာလိမ့်မယ်ဆိုတာကိုလဲ တွေးတတ်လာခဲ့ရပါတော့တယ်။

မာမာလွင် (တူးမာ)

နောက်ဆုံးအချိန်အတွက် သိမ်းထုတ်နိူင်ခဲ့သူ


ဒီနေ့အိပ်ယာက နိုးတာနဲ့ ခေါင်းထဲရောက်လာတဲ့ အတွေးတွေက များလွန်းနေသလိုပါဘဲ  
ကိုယ့်အရေး မိသားစုအရေး အရေးတွေ အားလုံး ရောနှောနေခဲ့ရတယ်။

ကိုယ့်အရေးက ဒီအသက် ဒီအရွယ်နဲ့ဆို ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် လာခဲ့တဲ့လမ်းကို ခြေလှမ်းက ပြန်လှမ်းနေတဲ့ အရွယ်ရောက် နေခဲ့ပြီ လုပ်ရတော့မဲ့ အလုပ်က ကိုယ့်နောက်ပါတာတွေ လုပ်ရတော့မယ်။

ကိုယ့်နောက်ပါမဲ့ အထုတ်ကို ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ သယ်သွားနိုင်အောင် ထုတ်ရတော့ရမယ် အဲဒီလို ပြင်ရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရချိန်မှာ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်ကဦးအောင် သိမ်းထုတ်နိုင်ရမယ်။

အဲဒီစကားကိုေ ပြောမိတော့ အဖွားကို သတိရတယ် အဖွားမသေခင် ခနခနပြောတတ်တဲ့ ကျမတို့ရဲ့အဖိုး သူ့ရဲ့ယာက်ျား
အကြောင်းက ခေါင်းထဲကို ဖြတ်ကနဲ ရောက်လာခဲ့ရတယ်။

အဖိုးဟာ ငယ်ငယ်က တောထဲက သတ္တဝါလေးတွေဖမ်းတာ ဝါသနာပါခဲ့တယ် စားဖို့မဟုတ်ဘဲ အလှမွေးဖို့ အတွက်ပေါ့ သူဖမ်းလို့ရတဲ့ အကောင်လေးတွေကို အိမ်မှာ အလျှမွေးထားတတ်တယ်။

တောထဲကဖမ်းလို့ရတဲ့ အကောင်လေးတွေကို အဖိုးက လူယဉ်အောင်လို့ေ ခြေထောက်မှာ ကြိုးနဲ့ခြည်တဲ့ အကောင်လေးတွေကို ခြည်ပြီးမွေးသလို အုပ်ဆောင်းနဲ့လဲ အုပ်ပြီးမွေးတတ်ခဲ့တယ် အဲဒီလိုမွေးပြီး လူယဉ်လောက်မှ ကြိုးဖြုတ်ပြီး အိမ်ခြံဝင်းထဲမှာ လွှတ်ပေးတတ်ခဲ့တယ်။

အဖိုးရဲ့ ဝါသနာက အဲဒီလိုကြီးခဲ့ပြီး သူနဲ့တောလည်ဖက်တွေက အရင်တုံးက ဘုံဘေဘားမား သစ်ကုမ္ပဏီက နိုင်ငံခြားသားတွေ
သူတို့တွေ အဖိုးနဲ့အတူ ပဲခူးရိုးမတောထဲမှာ အမြဲတောလည် ထွက်တတ်ခဲ့ကြတယ်။

တစ်နေ့တော့ အဖိုးတစ်ယောက် ပြန်ပေးအဆွဲခံရတယ် သူတောထဲမှာ တောလည်ထွက်စဉ် အဖမ်းခံရတာမို့. မိသားစုတွေ ဘယ်သူကမှ မသိလိုက်ကြပါဘူး။

နောက်ရက်တွေ တော်တော်လေး ကြာလာတော့မှ ပြန်ပေးဆွဲတဲ့ သူတွေက အဖိုးရဲ့ သမီးအကြီးဆုံးကို ဘယ်နေရာကိုလာပါ အဝတ်အစား ဘယ်အရောင် ဝတ်ခဲ့ပါ ပိုက်ဆံဘယ်လောက်ယူခဲ့ပါ ဘာခမောက်ဆောင်းခဲ့ပါ အဲဒါတွေ ရေးထားတဲ့ စာလာပေးတော့့မှ အဖိုးပြန်ပေး အဆွဲခံလိုက်ရတာ သိလိုက်ကြတော့တယ်။

ခါတိုင်းတောလိုက်သွားရင်လဲ ကြာတတ်တာမို့ အဖွားက သိပ်တော့စိတ်မပူခဲ့ဘူးလို့ ပြောပါတယ် အဲဒီအချိန်မှာ ပြန်ပေးအဆွဲခံထားရတဲ့ အဖိုးဟာ ပြန်ပေးတွေရဲ့ လက်ထဲမှာ သူဟာ ဖြစ်တတ်တဲ့ တရားသဘောကို သိသွားခဲ့ပါတယ်။

သူဖမ်းလာတတ်တဲ့ အကောင်လေးတွေလိုဘဲ သူရဲ့ခြေတွေလက်တွေ အတုတ်အနှောင် ခံထားရတဲ့ အချိန်
အဲဒီအချိန်တိုလေး အတွင်းမှာ သူရသွားတဲ့ အသိဟာ အဖိုးအတွက် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ထုတ်သွားနိူင်တဲ့ တန်ဖိုးအရအရှိဆုံး အထုတ်ဖြစ်သွားခဲ့ပါတယ်။

ပြန်ပေးလက်ထဲက လွတ်လာချိန်မှာအဖိုးဟာ သူဝါသနာပါတဲ့ တောလိုက်ခြင်း အမှုကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့တယ်
သူ့ဘာသာသူ ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် ကိုးကွယ်ခဲ့တဲ့ မြသိမ်းနား ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှာ ကမ္မဌါန်းကျောင်းဆောက်ပြီး မနက်တနပ်စာဘဲစားကာ သတ်သတ်လွတ်စားပြီး သေတဲ့အထိ တရားဘာ၀နာ အားထုတ်သွားနိူင်ခဲ့ပါတယ်။

အဖိုးသေတဲ့အခါ ညင်သာပျော့ပြောင်းစွာနဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို ခွာသွားနိုင်ခဲ့တယ် အဲဒါ သူထုတ်ခဲ့တဲ့ အထုတ်က သူ့ကို သက်တောင့်သက်သာနဲ့ ခရီးဆက်နိုင်အောင် ခေါ်ဆောင်သွားနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါတော့တယ်။

အဖိုးလိုဘဲ ပြင်ရတော့မယ် သက်တောင့်သက်သာ ညင်သာစွာနဲ့ ခရီးဆက်နိုင်အောင် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ထုတ်နိုင်သလောက် ထုတ်ရတော့မဲ့ အချိန်ကျနေပြီဆိုတာ ကျမသိလိုက်ရချိန်မှာတော့ အဖိုးရဲ့မြေးပီသအောင် သိမ်းထုတ်သေချာ ကိုယ့်နောက်ပါအောင် ကျမပြင်ဆင်ရပါတော့မယ်။

မာမာလွင် (တူးမာ)
15/6/2016

ဟင်းချက်ခြင်း အနုပညာ


ဟင်းချက်ချင်းရဲ့ အနုပညာဆိုပြီး မာမာဒီနေ့ facebook မှာ စာလေးတစောင် ရေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ် ဟင်းချက်တယ်ဆိုတာ သိပ်ပြီးအနုပညာဆန်ကာ အနုလဲ စိပ်ပါတယ် ဟင်းကောင်းလေး တမယ်ရဖို့ ဖန်တီးသူဟာ စိတ်လဲရှည်ရပါတယ်။

ဟင်းချက်ခြင်းကို အကျီင်္တထည် ချုပ်တာနဲ့ နိူင်းယှဉ်ပြီး ပြောရမယ်ဆိုရင် ဟင်းချက်မဲ့ အသားတတုံးက အင်္ကျီချုပ်မဲ့ ပိတ်စတစဘဲ ဆိုပါစို့

ဟင်းချက်မဲ့ အသားကို ရေစင်အောင်ဆေးပြီး နှစ်သက်သလို တုံးရတစ်ရသလို အကျီင်္တထည်အတွက် စစခြင်း နှစ်သက်ရာ ပုံစံရအောင် ပုံဖော်ပြီး ညှပ်ပေးရပါတယ်။

အသားကို တုံးတစ်ပြီးပြီ ဆိုရင်လဲ အရင်ဆုံး လိုအပ်မဲ့ အရသာတွေထဲ့ပြီး အသားထဲကို အရသာဝင်အောင် အနည်းဆုံး ငါးမိနစ်လောက်တော့ ဆုတ်ဆုတ်ပြီး နယ်ပေးရပါတယ်။

ဒီလိုပါဘဲ ပိတ်စကို လိုရာပုံစံ ညှပ်ပြီးပြီဆိုရင်လဲ အကျီင်္ချုပ်သား သေသပ်လှပအောင် ကော်နဲ့ကပ်ပြီး မီးပူနဲ့ ဖိပေးရပါတယ်။

အဲဒီအတိုင်းပါဘဲ အသားဟင်းကိုလဲ စပြီးချက်တော့မယ်ဆိုရင် ငရုတ်သီး ကြက်သွန်ဖြူ ကြက်သွန်နီ ချင်းထောင်း အမွှေးနံ့သာတို့နဲ့ အသားရဲ့ အနံ့ပျောက်အောင် ဆီနာနာလေး သတ်ပေးရပါတယ်။ 
ကော်မကပ်ဘဲ ချုပ်တဲ့အကျီင်္ တထည်ဟာ အစိမ်းချုပ်မို့ ချုပ်သားမကောင်းဘဲ ပွယောင်းယောင်း ဖြစ်နေတတ်သလို
ဆီသတ်မနိုင်တဲ့ အသားဟင်း တမယ်ဟာ အရသာ ပေါ့အက်အက်နဲ့ အသားက ပွစိစိကြီး ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။

သေသပ်လှပစွာချုပ်ပြီး အကျီ်တစ်ထည်ကို လိုအပ်တဲ့ ကျယ်သီးအပါအဝင် အလှဆင်တဲ့ ပစ္စည်လေးတွေနဲ့ ပြုပြင်မွမ်းမံ ပြင်ဆင်လိုက်ရင် သေသပ် လှပတဲ့အကျီင်္ကောင်းတထည် ရလာပါလိမ့်မယ်။

အဲဒီလိုပါဘဲ ဆီနာနာသတ်ပြီး ချက်ထားတဲ့ အသားဟင်းတမယ်ကို ပိုပြီးစားကောင်းအောင် အမွှေးနံ့သာနဲ့ အသီးအရွက်တွေ ထပ်ထဲ့ပြီး ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတစ်မယ်ဟာ

ရော့အင့်ဆိုပြီး အိုးတစ်လုံးထဲ ပြစ်ထဲ့ရောမွှေပြီး ချက်လိုက်တဲ့ ဟင်းလိုဘဲ ပွယောင်းယောင်း အိပက်ပက်နဲ့ ထွက်လာတဲ့ ဟင်းတစ်ခွက်ထက် အများကြီးပိုပြီး စားလို့ကောင်းသလို ကော်ကပ်ပြီး မီးပူဖိထားတဲ့ အင်္ကျီဟာ ချုပ်သားကောင်းတဲ့ အကျီ်တထည်လိုဘဲ သေသပ်ကောင်းမွန်လို့ နေပါတယ်ရှင်။

အရာရာကို အနုပညာ မျက်စေ့နဲ့ မြင်နိူင်ကြပါစေ။
မာမာလွင် (တူးမာ)

အိမ်ပြန်ချိန်ရဲ့ အလွမ်းအမောများ


လွမ်းဆွတ်ခြင်းများ
အိမ်ပြန်ချိန်ရဲ့ အလွမ်းအမောများ

မပြန်ချင့် ပြန်ချင်နဲ့ ပြန်လာခဲ့ရတယ်

အပေါ်ထပ်နဲ့အောက်ထပ် အိမ်ကြီးထဲမှာ ဟိုး အရင့်အရင်နှစ်တွေက ကြီးကြီး အဖေအမေနဲ့ မောင်နှစ်မတွေ စုံစုံလင်ရှိနေခဲ့တယ်။

တစ်ယောက် တစ်ပေါက်နဲ့ စည်ကားနေတဲ့ အိမ်ကြီးမှာ ရန်ဖြစ်လိုက်ကြ ပြန်ချစ်လိုက်ကြနဲ့ ပျော်စရာတွေ ကောင်းနေခဲ့တယ်

ကြားကာလ အချိန်တွေမှာ သဘာဝတရားကြီးက မိသားစုတွေကို တစ်စဆီ ဖဲ့ချွေတာ ခံလိုက်ရတယ်

သဘာဝတရား ဆိုတာကြီးကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် မိသားစုထဲကနေ အရင်ဆုံး ထွက်ခွာသွားသူက

ကျမအရမ်းချစ်တဲ့  ကြီးကြီးဖြစ်ခဲ့ရတယ်

နောက်တော့ အဲဒီအိမ်ကြီးထဲကနေ မောင်ငယ်လေးက နူတ်မဆက်ဘဲ ထွက်သွားခဲ့ပြန်တယ်

မောင်ငယ်လေး ထွက်သွားပြီး ၅လနဲ့၁၀ရက်အကြာမှာ အမေကထပ်ပြီး ခွဲသွားခဲ့ပြန်တယ်

ဝေဆာနေတဲ့အပင်ကြီးက အကိုင်းအခက်တွေ တစ်စဆီ ပဲ့ထွက်သွားခဲ့တယ်

လူနဲသွားတဲ့ အိမ်ကြီးမှာ ပျင်းရိဖွယ် ခြောက်သွေ့သွားခဲ့ရတယ်

အကိုင်းအခက်တွေ ပဲ့သွားတဲ့ အပင်ကြီးမှာ နားခိုမှုတွေနဲ သွားခဲ့တယ်

အဲဒီကြားထဲကမှ ဧည့်သည်သွား ဧည့်သည်လာ လုပ်နေတဲ့ ကျမက

အဖော်မဲ့သွားတဲ့ အဖေ့ကိုထားပြီး မိသားစုရှိရာကို ပြန်လာခဲ့ရတယ်

ဆွေးမြေ့ခြောက်ကပ် ရီဝေနေတဲ့ မျက်လုံးများနဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့အဖေ

နုတ်မဆက်ချင်ဘဲ နူတ်ဆက်စကား ဆိုလိုက်တဲ့အဖေ

အဖေ့ကို ကန်တော့ရင်း အဖေပေးတဲ့ ဆုတွေကိုယူရင်း

အလွမ်းအမောများနဲ့ သမီးပြန်ခဲ့ရတာပါ အဖေ

သမီးတို့ရဲ့ လွင်မိသားစုဆိုတဲ့ အိမ်ကြီးထဲမှာ အဖေနဲ့အတူ မရှိတော့သောသူ ရှိသောသူအားလုံးကို လွမ်းဆွတ်နေပါတယ်

Mar Mar Lwin. (Tuu Mar)
10;50AM
10/12/2013

အမေ့အတွက်အလွမ်း


ပျော်စရာတွေတွေ့ရင် တစ်ပွေ့တစ်ပိုက် ပွေ့ကာပိုက်ပြီး
အမေ့ဘေးပြေးထိုင် မမောနိုင်မပန်းနိုင် သမီးပြောခဲ့ဖူးတယ် အမေ။

စိတ်ရဲ့ဒုက္ခ ဗျာပါရတွေ ကြုံပြန်ရင်လည်း တိတ်တိတ်ယူဆောင်
အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်း၀တ်ငုံ့လှိူး သိမ့်သိမ့်တုန်အောင်
သမီးငိုခဲ့ဖူးတယ် အမေ။

သမီးပျော်ရွှင် အမေကြည်နူး
အရီ(ရယ်)မျက်လုံး အပြုံးနူတ်ခမ်းနဲ့
အားတက်သရော ရီ(ရယ်)မောပေးတတ်တဲ့အမေ။

သမီးသောက အပူမျမျနဲ့
ကျလာမျက်ရည် လွမ်းငွေ့ဝေရင်

ရီဆွေးမျက်လုံး အဝေးကိုငေးမျှော်
သမီးရဲ့သောက ဗျာပါရတွေကို
အမေမျှယူ ခံစားပေးဖူးခဲ့ပါတယ်။

ဒီနေ့ အမေများနေ့တဲ့ အမေရယ်
သမီးအတွက်တော့ စက္ကန့်တိုင်း မိနစ်တိုင်း
နာရီတိုင်း နေ့ရက်တိုင်းဟာ
အမေဆိုတာ လိုအပ်နေခဲ့တဲ့
အမေများနေ့ပါ အမေရယ်။

27/11/2013 နေ့မှာ သူချစ်သော မိသားစု
သူ့ကိုချစ်သော မိသားစုကို အပြီးအပိုင်ခွဲခွာသွားတဲ့ ချစ်လှစွာသော အမေသို့

သတိရခြင်း တမ်းတခြင်း လွမ်းမောခြင်းများနဲ့ပါ အမေ

သမီးကြီး
Mar Mar Lwin (tuu Mar)

မုသားစကား


ဒီနေ့ ဓမ္မစကြာ အခါတော်နေ့မှာ ဥပုသ်သီတင်း ဆောက်တည်ရင်း မုသာဝါဒါဆိုတဲ့ နေရာလေးကို ကျမ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ တွေးနေခဲ့မိတယ်။

တခါတလေ စကားစပ်မိလို့ ကျမရဲ့ သားနဲ့သမီးကို လူအများစု ပြောပြောနေကြတဲ့ မုသားမပါ လင်္ကာမချောတဲ့ အကြောင်းလေးတွေ ကျမသူတို့ကို ပြောပြတတ်ပါတယ်။

လူတွေဟာ မုသားတွေ ဘယ်လိုသုံးပြီး ဘယ်လိုတွေ ဖြတ်ကျော်သွားတတ်တာက အစပေါ့ 
သူတို့ကို ကျမတွေ့ဘူး ကြုံဖူးတဲ့နမူနာလေးတွေ ပြပြီး ကျမပြောပြတတ်တယ် ကျမပြောလိုတဲ့ စကားလိုအင်ကို သူတို့နားလည် သဘောပေါက်ကြသလို နားလဲလည်ကြပါတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ သူတို့အဲဒီ မုသားမပါ လင်္ကာမချောဆိုတဲ့ စကားကို လက်မခံကြပါဘူး
ငယ်သေးတဲ့ ကလေးတွေပေမဲ့ သူတို့စိတ်တွေ ထားတတ်တယ်လို့ ကျမအရမ်း အံ့အားသင့်ရတယ်။

မုသားစကားကြောင့် ကိုယ်အဆင်ပြေ သွားနိူင်ပေမဲ့ တဖက်သားက ကိုယ့်ကြောင့် နစ်နာသွားနိူင်တာဘဲတဲ့လေ
သူတို့မောင်နှစ်မ ပြောတဲ့စကားက ကျမနားထဲမှာ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်ပြန်ပြီး ကြားနေမိတယ်။

သူများကို မလိမ်မိစေဖို့ 
မညာမိစေဖို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားတယ်တဲ့ 

မုသားစကားသုံးပြီး သူများကို လိမ်မိညာမိရင် 
ဝဋ်ဆိုတာ ပြန်ခံရတတ်တယ်တဲ့ 

ဒါကြောင့်မို့ ဘဝကို ရိုးရှင်းစွာနဲ့ ဖြတ်သန်းတာက အကောင်းဆုံးပါဘဲတဲ့ ။

Mar Mar Lwin( tuu mar)

လူ့ဘဝရဲ့ တစ်ခုတည်းသောလားရာ


လူရယ်လို့ ဖြစ်လာတာနဲ့ မွေးဖွားခြင်းကစပြီး သေဆုံးခြင်းနဲ့ အဆုံးသတ်ကြရမှာ အားလုံး သိကြပါတယ်။

မွေးဖွားလာကြတဲ့ နေရာမှာလဲ အတိတ်က ပြုပြုဖူးခဲ့သမျှ ကံအပေါ်မူတည်ပြီး လာခြင်းကောင်းကြသလို လာခြင်းမကောင်းကြသူတွေလဲ ဒုနဲ့ဒေးပါ။

အတိတ်ကံ ကောင်းခဲ့ရင် သန္ဓေတည်ထဲက အရာအားလုံးဟာ တခမ်းတနား ဖြစ်ခဲ့ကြပေမဲ့ အတိတ်ကံ ဆိုးညစ်ခဲ့ရင်တော့ အရာအားလုံးဟာ ဘေးဖယ်ခံရတတ်ပါတယ်။

အဲဒီလိုပါဘဲ အသက်ရှင်နေထိုင်ခြင်းကနေ လောကကြီးကို စွန့်ခွာသေဆုံးခြင်း ဆိုတာကလဲ ကွာခြားကြပြန်ပါတယ်။

မွေးဖွားလာထဲက လူ့စိတ်တွေကလဲ အရောင်စုံအောင် ပါလာတတ်ကြပါတယ် အသက်ရှင် ရပ်တည်နေချိန် ကာလအတွင်းမှာဘဲ တယောက်သောသူဟာ သေဆုံးခြင်းကိုမေ့ပြီး လောကကြီးမှာ ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ဖြတ်သန်းနေချိန်မှာ တယောက်သောသူကတော့ သေဆုံးခြင်းကို မမေ့မလျော့ဘဲ ရလာတဲ့ဘ၀ကို အကျိုးရှိစွာ အသုံးချနေသူလဲ ရှိနိူင်ပါတယ်။

တယောက်သောသူဟာ လောကဒဏ်ကို ကြံ့ကြံ့ခံနိူင်အောင် ကျိုးစားပြီး နေထိုင်နေချိန်မှာ
တယောက်သောသူကတော့ အရာရာကို အရှုံးပေးပြီး ဖြစ်သလို နေထိုင်တတ်တဲ့ စရိုက်အစုံနဲ့ အချိန်တွေကို ကုန်ဆုံးစေပါတယ်။

တယောက်သောသူဟာ ဘ၀ကို တန်ဖိုးရှိစွာ ရုန်းကန် ဖြတ်သန်းနေချိန်မှာ တယောက်သောသူဟာ ဘ၀ကို ရေစုန်မျှောပြီး အချိန်တွေကို ဖြုန်းနေသူလဲ ရှိချင်ရှိနေနိူင်ပါတယ်။

အသက်ရှင်နေစဉ်ကာလ အရောင်စုံ စရိုက်စုံ ဘဝတွေ အစုံရှိကြပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့ သေခြင်းတရားဆိုတဲ့ လားရာကတော့ တခုထဲပါဘဲ။

သို့သော် မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်သူသည်သာ လားရာကောင်းစေနိူင်ပါသည်။

မာမာလွင် (တူးမာ)
15/june/2016

Monday, February 8, 2016

မြတ်ဆရာ


ဆရာဟူသည်
စေတနာကို အဖော်ပြုရင်း
၀ါသနာကို ရှေ့တန်းတင်ကာ
အနစ်နာကို ရင်၀ယ်ပိုက်လို့
တပည့်အပေါင်းကို ထွန်းတောက်စေခဲ့သူ

ဆရာဟူသည်
တပည့်အပေါင်းကို ပန်းကလေးလို နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာနဲ့ လှစေချင်သူ
တပည့်အပေါင်းကို ပွဲလည်တင့်စွာနဲ့ နေစေချင်သူ
တပည့်အပေါင်းကို ရဲဝံ့စွာနဲ့ နေစေချင်ခဲ့သူ

ဆရာဟူသည်
တပည့်တွေအတွက် ခေါင်းဆောင်မွန်
တပည့်များရဲ့ အားကိုးထိုက်သူ
တပည့်အပေါင်းတို့ရဲ့ လေးစားခြင်းကို ခံခဲ့ရသူ

ဆရာဟူသည်
တပည့်များအပေါ် ကြောသား ရင်သား မခွဲခြားတတ်သူ
တပည့်များအပေါ် စေတနာတခု အရင်းပြုလို့ သူ့ဘ၀ကို အပွန်းခံသူ
တပည့်များအပေါ် အောင်မြင်လိုမှု အကြောင်းပြု၍ အမုန်းခံကာ တိုက်ပွဲဆင်နွှဲသူ

ဆရာဟူသည်
သူပျိုးခဲ့တဲ့ တပည့်ပန်းတခင်းကို အမြဲတမ်း လန်းစေချင်သူ
သူထုဆစ်ခဲ့တဲ့ တပည့်တွေလျှောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းမတခုကို အမြဲတမ်း ဖြောင့်ဖြူးနေစေချင်သူ
သူထွန်းညှိခဲ့တဲ့ တပည့်တွေအတွက် အလင်းတမ်းတခုကို အမြဲတမ်း တောက်ပနေစေချင်သူ

ဆရာဟူသည်
ဖြူစင်သော စိမ်းလန်းသော ၀တ်စုံတခုကို အရင်းပြုလို့
က ခ ဂ ဃ င ကို အသံကုန်ဟစ် ဟန်လွှဲလက်ပြစ် အဆိုတော်တယောက် ဖြစ်ခဲ့သူ
ဆိုးသွမ်းတပည့်အပေါ် သွန်သင်ဆုံးမ ပဲ့ပြင်ပြသူ တပည့်တို့အတွက် ဘုရားတဆူ

ဆိုပါ ရေးပါ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ အလင်းပြလို့
ပါရမီနည်းသူ တပည့်သူတို့အတွက် လက်ဆစ်ကိုခေါက် လူဆိုးထိမ်းကြီး လုပ်ခဲ့သူ
တပည့်သာ၀ကအပေါင်း လူပုံအလယ်မှာ ပွဲလယ်တင့်တာ မြင်ရပြန်တော့
ဒါဟာငါ့တပည့် ငါ့ရင်က ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ သားတပည့်ဆိုပြီး
ပီတိမျက်ရည် လှိုင်လှိုင်ဝေကာ ဒိသာပေါက္ခကြီးလို ဂုဏ်ယူနေတတ်သူ

ဒါပေမဲ့လည်း
ဆရာဟူဟူက တပည့်မရှား တပြားမရှိလည်း ပိတိကိုစားရင်း ၀မ်းဝနေသူ
တပည့်ဆရာ၀န် အင်္ဂျင်နီယာ ပညာရှင် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် ပြန်တမ်း၀င်အရာရှိ
စသည်စသည်တို့အတွက် ဂုဏ်တ၀င့်၀င့်နဲ့ ကြည့်တတ်ခဲ့သူ

ပညာပါရမီ နည်းလေသူတို့ ဘ၀ဇာတ်ခုံ အစုံစုံမှာ ကျင်လည်စွာကပြ
ချွေးသံတရွှဲရွှဲ ရုန်းကန်လေသူတို့နဲ့ တွေ့ပြန်တော့
အော် တပည့်ရယ် တတ်သည့်ပညာ မနေသာသလို ရိုးသားကြိုးစားပါ
တပည့်များအပေါ် ဂရုနာဒေါသော အပြည့်နှောလို့
ဘ၀ဆိုတာ တိုက်ပွဲပါဘဲ အကြိမ်ကြိမ်နွှဲလို့ လှေခွက်ကြီးကျန် အလံမလဲစေနဲ့ ချစ်တပည့်လို့
အားပေးကာ ဂုဏ်ပြုပေးတတ်သူ

ထိုထိုသူကား မြတ်ဆရာတည်းပင် ဖြစ်လေတော့သည်
ရေး၍ကားမကုန် မြတ်ဆရာဂုဏ်

သူငယ်တန်းလေးမှ အစပြု၍ ဒီနေ့ထိ ပညာမျိုးစုံ လက်ဆင့်ကမ်းပေးခဲ့သော သင်ဆရာ မြင်ဆရာ ကြားဆရာ မြတ်ဆရာများအား ဂုဏ်ပြုလျှက်
တပည့် မာမာလွင်
၉ /၂ /၂၀၁၆

Friday, January 1, 2016

မိသားစုဝင်လေး စကွီ



ဒီနေ့တော့ ထူးထူးခြားခြား မြန်မာပြည်မှာ ကျန်နေခဲ့တဲ့ ကြောင်လေးတွေကို သတိရနေမိတယ်
အဲဒီ ကြောင်လေးတွေ အကြောင်းတွေးမိရင် မျက်ရည်ကျရတာက များပါတယ်။

အိမ်ကို ဘယ်သူကမှ မခေါ်ဘဲနဲ့စပြီးရောက်တာက အိမ်လည်လာတဲ့ စကွီရယ်ပေါ့
စကွီဆိုတာက သမီးက ချစ်လွန်းလို့ ပေးထားတဲ့နံမည်လေး
သူအိမ်လည်ရောက်လာတော့ လမ်းလျှောက်တတ်ခါစအရွယ်
ဘယ်ကနေဘယ်လို မျက်စေ့လည်ပြီး လမ်းမှားလာလေတယ် မသိပါဘူး။

သူ့ကို စတွေ့တွေ့ခြင်း ချစ်လွန်းလို့ အစာကျွေးပြီး မွေးထားလိုက်မိတယ်
သူကြောင်လားမြောက်လာတဲ့ အချိန်မှာ ကလေးမွေးတယ်
စစမွေးတော့ လေးကောင်မွေးပါတယ်။

သူတို့ကို ကျမနံမည်ပေးလိုက်တယ် တစ်တစ် နှစ်နှစ် သုံးသုံး လေးလေး ဆိုပြီးတော့ပေါ့

သူတို့သားအမိတွေကို ကျမတို့အိပ်ယာနားမှာ မွေ့ယာ ခြင်ထောင်နဲ့ ထားပေးလိုက်တယ်
စကွီက အပြင်ထွက်ချင်ရင် ခြင်ထောင်မ မတတ်လို့ အသံပေးပြီး နိူးတတ်တယ်
သူအပြင်က ပြန်လာရင် တခါသူ့ကို ခြင်ထောင်မပေးပြီး ကလေးတွေနဲ့ ပြန်နေခိုင်းရတယ်။

ကလေးတွေ နဲနဲကြီးတော့ အပြင်ထွက်တတ်တဲ့ အရွယ်မှာ အကုန်ထွက်လာကြတယ်
အိမ်နဲ့ဆေးခန်း တွဲပြီးဖွင့်ထားတော့ လူစိမ်းလာရင် သူတို့ကြောက်ကြတယ်
တရက်တော့ စကွီက သူ့ကလေးတွေကို အိမ်နဲ့ဝေးရာခေါ်ပြီး ထွက်သွားတယ်
ကျမတို့ ချော့ပေမဲ့ သူအရမ်းစိတ်ဆိုးပြီး ပြန်အော်ကာ ကလေတွေကို ချီသွားတယ်။

တကောင်ပြီး တကောင်ချီပြီး ထွက်သွားခဲ့တယ်
သူတို့ ထွက်သွားထဲက ကျမတို့အိမ်မှာ ခြောက်ကပ်သွားခဲ့တယ်
လေးရက်လောက် အကြာမှာ သူအိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်
ကျမသူ့ကို ခလေးတွေ ပြန်ခေါ်လာခဲ့ဖို့ေ ချော့ပြီးပြောမိတယ်။

ကျမရဲ့ ပေါင်ပေါ်ကနေ သူလေးတွဲ့စွာနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်း ထွက်သွားခဲ့တယ်
သူမွေးတုံးက သူ့ကိုကြည့်ပြီး သနားလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေတွေ ကျခဲ့ရတဲ့ကျမ
သူလေးတွဲ့စွာ ထွက်သွားတဲ့ နေ့မှာဘဲ ကျမထပ်ပြီး မျက်ရည်ကျခဲ့ရတယ်။

သိပ်မကြာခင် သူပြန်လာခဲ့တယ် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ လေးလေးကိုချီလာတယ်
နောက်တစ်ခါ သူထွက်သွားပြီး သုံးသုံးကိုချီပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်
နောက်ဆုံးတခေါက် သူပြန်ထွက်သွားပြီး တစ်တစ်ကို ခေါ်လာခဲ့တယ်
ပြီးတော့ သူ့ကလေးတွေနားမှာ သူတုံးလုံး လှဲနေလိုက်တယ်။

ကျမသူ့ကို မေးမိတယ် နှစ်နှစ်ရော ဘယ်မှာလဲလို့ပေါ့
သူမျက်စေ့ကို မှိတ်ထားပြီး မသိသလို သူနေလိုက်တယ်
ကျမငိုတော့ သူမျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်တယ်
ကျမအမျိုးသားက ပြောတယ်
နင်ငိုရင် သူပိုခံစားရလိမ့်မယ် မငိုပါနဲ့တဲ့။

ကျမသူတို့နဲ့ ဝေးတဲ့နေရာမှာ သွားပြီးငိုနေမိတယ်
အမျိုးသားက လေးလေးမှာ ပါလာတဲ့အနာကို ဆေးထဲ့ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတယ်
သိပ်မကြာဘူး လေးလေး သေသွားခဲ့တယ်
ကျမတို့ သူ့ကိုမြေကြီးထဲမှာ မြှပ်ပြီးထားပေးလိုက်ခဲ့တယ်။

အဲဒီနေ့ကစပြီး စကွီလိမ္မာသွားခဲ့တယ်
ဘယ်ကိုမှ မသွားတော့ဘဲ ကျန်နေတဲ့ ကလေးတွေအတွက်သူ
အကောင်းဆုံး မိခင်ဖြစ်အောင် နေသွားခဲ့တယ်။

အဖော်ကောင်း အဖော်မွန်


အားလုံးက ပြည့်စုံနေရင် အဲဒီဘဝကြီးက ပျော်စရာ ကောင်းချင်မှ ကောင်းပါလိမ့်မယ်
တစ်ခုခုလေး လိုအပ်နေမှ အဲဒီလိုအပ်ချက်ကို ဖြည့်စည်းရင်း
ပျော်စရာတွေ ဆိုတာ ဖြစ်လာလိမ့်မယ် ထင်ပါတယ်။

အဲဒီလိုဘဲ အသက်တွေ ရလာတဲ့ အမျှ
အနားမှာ အဖော်ဆိုတာလဲ လိုလာခဲ့ပြန်တယ်
အားပေးဖော် တိုးတိုးဖော် တိုင်ပင်ဖော်
ပြုစုဖော် ဆိုတာမျိုးပေါ့

အဲဒါတွေထဲက တခုခုလိုနေတာလေး ပြည့်သွားရင်ဘဲ
ပျော်ရွှင်စရာ ဆိုတာလေးက ဖြစ်လာမှာပါ။

မာမာလွင် (တူးမာ)

အတ္တ


လူတွေဘာလို့ အတ္တကြီးကြတယ် ဆိုတာကို ကျမအရမ်း သိချင်နေခဲ့တယ်

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျမကိုယ်တိုင်လဲ အဲဒီအတ္တ ဆိုတာကြီးကို တခါတလေ ဖက်တွယ်ထားမိလို့ပါဘဲ။

ဒါ ငါ့ဥစ္စာ
ဒါ ငါ့အိမ်
ဒါ ငါ့ကား
ဒါ ငါ့လင်
ဒါ ငါ့မယား
ဒါ ငါ့သား
ဒါ ငါ့သမီး
.
.
အစရှိသည်ဖြင့်ပေါ့လေ ငါစွဲတွေ စွဲနေကြပြီး လောဘမီးတောက် ဟုန်းဟုန်းတောက်နေကြတာ သိပ်ကြောက်ဖို့ ကောင်းပါတယ်။

ငါစွဲစွဲပြီး ငါ..ငါ..ငါ ဆိုပြီးဖြစ်နေသမျှ ကာလပါတ်လုံး

စိတ်ချမ်းသာမှုတွေ မရနိုင်ဘူးဆိုတာလဲ ကိုယ်ကိုတိုင် သိနေပါလျှက်နဲ့ ငါဆိုတာကို ဘာလို့များ မက်မောနေမိကြတာလဲ။

အဲဒီ ငါဆိုတာကြီး အာရုံထဲမှာ ရှိနေသရွေ့တော့ လူတွေအားလုံးဟာ ပူလောင်နေကြအုံးမှာ အမှန်ပါ မိသားစုတွေအတွင်း စိတ်ဝမ်းကွဲမှုတွေ ရှိနေကြရအုံးမှာပါဘဲ။

မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်း အချင်းချင်း အထင်လွဲမှုတွေ ရှိနေကြရအုံးမှာပါဘဲ။

တိုင်းရင်းသား လူမျိုးအချင်းချင်း ခိုက်ရန်ဒေါသတွေ ထွက်နေကြအုံးမှာ အမှန်ပါဘဲ။

ကမ္ဘာသူ ကမ္ဘာသားအချင်းချင်းလဲ စစ်အတွက် ရမက်မီးတွေ မွှေးနေကြအုံးမှာ အမှန်ပါဘဲ။

ဒါကြောင့်မို့ ကျမအပါအဝင် လူသားတွေအားလုံး အတ္တကမ္ဘာကြီးထဲက ရုန်းထွက်နိုင်ကြပါစေလို့ ဆန္ဒပြုရင်း။

ကျမရဲ့ Hero

*က်မရဲ႕ Hero*

ဒီစာလေးက သမီးလေး အတွက် အမှတ်တရပါ 
အမြဲတမ်းလိုလို ကြိုးစားမှုတွေက သူ့ရဲ့ရင်ထဲမှာ ရှိနေတတ်ခဲ့တယ်

နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်းတွေ သူမမှာ ရှိနေတတ်ခဲ့သလို
ရဲရင့်ခက်ထန်တဲ့ မာန်တွေလဲ သူမမှာ ရှိနေတတ်တယ်

ထိတ်လန့်ခြင်းတွေကို သူမ မနှစ်သက်သလို
ကြောက်ရွံ့ခြင်းတွေကို သူမ စက်ဆုတ်နေတတ်တယ်

အရာရာကို သူမ အရှုံးမပေးတတ်သလို
အရှုံးပေးဖြင်းဆိုတဲ့ အလုပ်ကို သူမ မုန်းတီးတတ်တယ်

လောကကြီးကို အကောင်းမြင်တတ်တဲ့ဘက်က သူမ ြ ကည့်တတ်ခဲ့သလို
တဖက်သော လူသားတွေကို အပြစ်တင်ခြင်း ဝေဖန်ခြင်း ကဲ့ရဲ့ခြင်းတွေကို သူမ ရှောင်ရှားတတ်ခဲ့တယ်

သူမရဲ့ ဖြူစင်စိတ်ထားတွေ
သူမရဲ့ ကြိုးစားမှုတွေ
သူမရဲ့ ရဲရင့်မှုတွေ
သူမရဲ့ ရိုးသားမှုတွေကြောင့်

*သူမဟာ ကျမရဲ့သူရဲကောင်း တယောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်*

Mar Mar Lwin
1/1/2016