 |
| ေက်ာင္းပံုမ်ားမရွိတဲ႔အတြက္ပံုမ်ားကိုအလ်ဥ္းသင္႔သလိုယူသံုးထားပါတယ္ |
ကျမတို့ငယ်ငယ်ကနေခဲ့သော မြောင်းတကာရွာတွဲဘက်အထက်တန်းကျောင်းကိုတနေ့မှမေ့မရခဲ့ပါ ရန်ကုန်ပြည်ကားလမ်းမကြီးရဲ့ဘေးမှာရှိနေတာမို့သွားရလာရလွယ်တဲ့နေရာလေးပါ ရွာခံကျောင်းသားတွေ အပြင်ရွာနီးချုပ်စပ်ကကျောင်းသားတွေလဲပညာနို့ရည်သောက်သုံးနေရာလေးပါ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးနှင့် ဆရာဆရာမအများစုမှာရွာခံတွေဖြစ်ကြတဲ့အတွက်ကျောင်းကြီးအပေါ်အလွန်သံယောဇဉ်အကြီးခံရတဲ့
ကျောင်းလဲဖြစ်ပါတယ်။
သူငယ်တန်းကနေဆယ်တန်းအထိတက်ခဲ့ကျောင်းလေးဖြစ်ခဲ့လို့ ကျမကိုယ်တိုင်လဲအဲဒီကျောင်းကိုအရမ်း သံယောဇဉ်ကြီးခဲ့ပါတယ် မိသားစုကျောင်းလေးလိုဖြစ်နေတာမို့အားလုံးဟာပျော်ရွှင်ဖွယ်အတိတွေရှိခဲ့ ရတဲ့ကျောင်းတစ်ကျောင်းဆိုလဲမမှားပါဘူး ဘကြီးဖြစ်သူကကျောင်းရဲ့ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး အဖေနဲ့အမေကကျောင်းဆရာနဲ့ဆရာမ ဦးလေးဖြစ်သူကကျောင်းဆရာဆိုတော့ အမျိုးများစုစည်းနေတဲ့ အတွက် ကလေးသဘာဝကျောင်းကြောက်တဲ့ဥပါဒ်က ကင်းလွတ်ခဲ့ခဲ့နေရာလေးပေါ့ အရမ်းကိုပျော်စရာ ကောင်းခဲ့တဲ့ကျောင်းတော်ရာပေါ့နော်။
အရင်ဆုံးကျမပြောချင်တာလေးတွေရှိပါသေးတယ် အခုလက်ရှိအထက မြောင်းတကာဆိုတဲ့ကျောင်းကြီးရဲ့ မြေနေရာပါ ပြန်တွေးကြည့်ရင်တကဲ့ကိုဘဲ ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထစရာကောင်းလောက်တဲ့မြေနေရာပါ သချိုင်းမြေပေါ်မှာရှိတဲ့ဂူတွေကိုကျောင်းနဲ့ခြံစည်းရိုးသာခြားတဲ့နေရာကိုတူးဖော်ရွေ့ပြီးကျောင်းဆောက်ထား တဲ့နေရာပါ အခုလက်ရှိလဲ မရွေ့ဘဲကျန်နေဂူတွေရှိနေပါသေးတယ်။
ညှီလှောင်ပုတ်အဲ့နေတဲ့အလောင်းတွေကိုတူးဖော်ရွှေ့ကြပြီး ကျောင်းအတွက်မြေနေရာတစ်နေရာရဖို့ အတွက်ကျိုးစားဖော်ဆောင်ပေးကြတဲ့ ရပ်မိရပ်ဖနဲ့ကျောင်းအကျိုးတော်ဆောင်တွေရဲ့ကျေးဇူးကြောင့် ဒီနေရာမှာပညာနို့သောက်ခွင့်ရတဲ့ကျမတွေဟာ သိပ်ကိုကံထူးတယ်လို့ဆိုရမှာပါ ။
ရပ်မိရပ်ဖတွေနဲ့ကျောင်းအကျိုးတော်ဆောင်ရဲ့ကျိုးစားမှုကြောင့်သာကျမတို့ဟာတစ်မြို့တစ်ရွာမှာ ကျောင်းသွားတက်ခြင်းမပြုကြရသလို အဲဒီအတွက်ကျမတို့တွေမှာအဓိကအချိန်ကုန်သက်သာခဲ့တယ် ငွေကုန်တွေသက်သာခဲ့ကြရပါတယ်။
ကျမတို့လေးတန်းအောင်ပြီးငါးတန်းတက်တဲ့အချိန်မှာ မူလတန်းကျောင်းကနေ ထိုကျောင်းကိုပြောင်းပြီး
တက်ကြရပါတယ် ကျောင်းဝင်းထဲမှာလက်ကျန်ဂူတွေရှိနေသေးသလိုကျောင်းဝင်းနဲ့ခြံစည်းရိုးသာခြားတဲ့ သချိုင်းတစ်ခုကရှိနေသေးတော့ ကလေးသဘာဝနဲနဲတော့ကြောက်မိတာအမှန်ပါဘဲ။
ဒါပေမဲ့လဲတစ်ပါတ်မှာ ငါးရက်ကဒီကျောင်းမှာဘဲမနက်ကနေညနေထိရှိနေတော့ ကြာလာတာနဲ့အမျှအ ကြောက်တွေလွင့်ခဲ့ရသလို လက်ကျန်ဂူတွေကကျမတို့တွေအတွက် တူတူပုန်းစရာနေရာ လိုက်တန်းပြေး တိုင်းကစားတိုင်း တိုင်ဦးရာနေရာလေးတွေဖြစ်ခဲ့တာပါဘဲ။
ကျောင်းမှာဖွံ့ဖြိုးရေးချိန်နဲ့ကာယအချိန်တွေဆို ကျမတို့သူငယ်ချင်းတစ်အုပ်စုပြီးသီချင်းဆိုတဲ့သူကဆိုကြ တယ် အကဝါသနာပါတဲ့သူတွေက ကကြတယ် အဲဒီလိုသီချင်းဆိုတဲ့အခါမှာကျမတို့ရဲ့ဇာတ်စင်က သပြေပင်ကြီးရဲ့အရိပ်ဖြစ်သလို အုတ်ဂူတွေလဲပါခဲ့ရပါတယ် အုတ်ဂူပေါ်တတ်ပြီးသီချင်းဆိုချင်တဲ့သူကဆို ကချင်တဲ့လူကနဲ့သပြေပြီးကြီးအောက်နဲ့ဂူတွေရဲ့အပေါ်မကြောက်မရွံ့မှာပျော်စရာလဲအရမ်းကောင်းခဲ့ပါတယ်
မြေကြီးကသချိုင်းမြေမို့လို့ထင်ပါရဲ့ ပဒပ်စာပင် ဖလောင်တောင်ဝှေးပင်တွေသန်မာထွားကြိုင်းစွာနဲ့ အရမ်းပေါက်ကြပါတယ် မနေနိုင်လို့နုတ်ပြီးယူသွားတိုင်း အိမ်ကလူကြီးတွေက မစားရဲပါဘူးလို့ပြောတိုင်း
ဈေးထဲမှာလဲဒါတွေဘဲနုတ်ပြီးရောင်းနေတာဘဲဆိုပြီး စောဒဂတက်ခဲ့တာတွေကလဲကျမတို့ကျောင်းရဲ့အမှတ်ရစရာတွေထဲပါပါခဲ့ပါသေးတယ်။
 |
က်မတို႔ ဘၾကီးမရွိေတာ႔ေပမဲ႔ ရြာမွာရွိတဲ႔ တပည္႔ေတြရဲ႕ ေလးစားမွဳက
ဘၾကီးရဲ႕ကိုယ္စား ဘၾကီးရဲ႔အမ်ဳိးသမီးကို ႏွစ္စဥ္ကန္ေတာ႔ၾကပါတယ္ |
ထိုအချိန်က ကျာင်းအုပ်ဆရာကြီးမှာ ကျမတို့ရဲ့ဘကြီး ဦးမြင့်ကြည်ဖြစ်ပါတယ် ကျမတို့ မောင်နှစ်မတွေက သူ့ကိုဘကြီးလို့ မခေါ်ကြပါဘူး ဆရာလဲဆရာ ကျောင်းအုပ်ကြီးလဲ ကျောင်းအုပ်ကြီးမို့ ဆရာကြီးလို့ဘဲခေါ် ကြပါတယ်။
ကျမတို့ ငါးတန်းစတက်ကတည်းက အင်္ဂလိပ်စာကို သူဘဲသင်ပေးတာမို့လို့ ဘကြီးလုပ်သူကို ကျမတို့ မောင်နှစ်မတွေက ဆရာကြီးလို့ခေါ်ရင် သူမကြိုက်ပါ အမေနဲ့ အထက်အောက် မောင်နှစ်မအရင်းဖြစ်တာကြောင့် သူ့ကိုဘကြီးဘဲ ခေါ်စေချင်တဲ့အကြောင်း ခနခနပြောတတ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ကျမတို့က ကြောက်လဲကြောက် ချစ် လဲချစ်လို့ ဆရာကြီးလို့ဘဲ ခေါ်ကြပါတယ်။
 |
| ဆရာၾကီးဦးတက္တိုးနဲ႔ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဦးျမင္႔ၾကည္ (ဘၾကီး) |
ဘကြီးဖြစ်သူ ကျောင်းအုပ်ကြီးက ရိုးသားပြီး ကြိုးစားတယ် မဟုတ်လျှင် မခံတတ်တဲ့ စိတ်ရှိပြီး
ကြောသားရင်သား မခွဲခြားဘဲ အားလုံးကို ပညာတတ်များ ဖြစ်စေချင်ခဲ့တယ် တပည့်များအပေါ် စေတနာ အပြည့်ထားကာ အနစ်နာခံတတ်သူလဲ ဖြစ်ပါတယ်။
သူ၏ရိုးသားမှုကိုသိသော စာရေးဆရာကြီး ဦးတတ်တိုးနှင့် ကဗျာဆရာမကြီး ဒေါ်နုယဉ်တို့က
ကျွန်မတို့ရွာရဲ့ ကျောင်းကလေးမှာ သုံးခန်းတွဲ အုတ်ကျောင်းဆောင်ကြီးနှင့် သောက်ရေတွင်း တစ်တွင်း
ဆောက်လုပ် လှူဒါန်းခဲ့သည်မှာလည်း ကျမတို့အတွက် အံ့သြကုန်နိူင်ဖွယ်ရာပါ။
ဆရာကြီး ဦးတက်တိုးနှင့် ဆရာမကြီး ဒေါ်နုယဉ်တို့မိသားစုဟာ ဆရာကြီးနဲ့ ဆရာမကြီး မရှိတော့ပေမဲ့ ယနေ့ထိ ကျမတို့ရွာ၏ကျောင်းကြီးကို သံယောဇဉ်မကုန်ကြဘဲ မကြာခနလာရောက်တတ်ကြောင်း သိရ၍ အလွန်တရာမှလဲ ဝမ်းသာစရာလဲ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။
အခုတော့ ကျွန်မတို့ကျောင်းကြီးက အသီးပေါင်းများစွာ သီးပေးခဲ့နိုင်ပါပြီ အပွင့်ပေါင်းများစွာကိုလဲ ဝေဆာ စွာပွင့်ခွင့် ရခဲ့ကြပါပြီ ကျမတို့ရွာအတွက် ဂုဏ်ဆောင်နေတဲ့ ကျောင်းတော်ကြီးလဲ ဖြစ်နေခဲ့ရပြီ ဖူးပွင့်ဝေဆာခဲ့တဲ့ ကျောင်းသားတွေရဲ့ ကြိုးစားမှုနဲ့ ဆရာကန်တော့ပွဲများလဲ အကြိမ်ကြိမ် လုပ်နိူင်ခဲ့ပါပြီ ဆရာများရဲ့ ကျေးဇူးကို တတ်နိူင်တဲ့ဘက်က ပြန်ဆပ်နေကြတဲ့ ကျောင်းသားကျောင်းသူ များစွာလဲ ပေါ်ထွက်လာခဲ့ကြပါပြီ။
Mar Mar Lwin
Rockhampton
Australia
20/8/2013
